VREMEPLOV: Kad smo mi igrali rukomet, a svet se hvatao za glavu! (VIDEO)

Rukometna reprezentacija Jugoslavije 8. marta 1986. ispisala je u Švajcarskoj najlepšu stranicu svoje istorije osvajanjem titule svetskog šampiona, pobedom nad Mađarskom u finalu sa 24:22

Inače poznatiji kao Dan žena, 8. mart jedan je od najvažnijih datuma u istoriji našeg rukometa. Tog dana 1986. rukometna reprezentacija Jugoslavije prvi i jedini put postala je prvak sveta. U retrospektivi 27 prohujalih godina, to je verovatno najvrednije odličje koje smo osvojili u nekad trofejnom sportu, čak i više od olimpijskih trijumfa u Minhenu 1972. ili Los Anđelesu 1984.

Bila je to kruna izuzetno uspešnog perioda kada je, posle krize rezultata, jugoslovenski rukomet početkom osamdesetih godina prošlog veka ponovo krenuo uzlaznom linijom. Prilično neočekivano, osvojeno je srebro na SP u Zapadnoj Nemačkoj 1982, gde smo tek u produžetku sjajnog finala poklekli pred Sovjetima sa 27:30. Dve godine kasnije usledilo je zlato na OI, do kog je put bio olakšan odsustvom Sovjetskog saveza i Istočne Nemačke, nama uvek nejnezgodnijih rivala, koji su bojkotovali Igre. Superiornost je potvrđena na Svetskom prvenstvu u Švajcarskoj, gde su "plavi" u velikom stilu dosegli najviši stepenik pobedničkog postolja.

U međuvremenu, Branislava Pokrajca na mestu selektora zamenio je Zoran Živković Tuta, šabačka Metaloplastika stvorila je moćan tim koji je sedam godina zaredom bio prvak države, osvojivši dva Kupa šampiona, uz jedno izgubljeno finale i tri polufinala, dajući temelj (više)nacionalnom timu koji je imao još dosta aduta.

Od starta Svetskog prvenstva videlo se da je Jugoslavija spremna za najviši domet, u prvom meču savladan je dužnik iz finala sa prethodnog SP, Sovjetski savez sa 26:22, usledile su pobede nad Kubom sa 32:28, Istočnom Nemačkom sa 22:20, potom u drugoj fazi nad Španijom sa 18:17, Švajcarskom sa 27:19, Zapadnom Nemačkom sa 19:17 i u finalu nad Mađarskom sa 24:22.

Sastav koji je pokorio svet glasio je: Mirko Bašić, Zlatan Arnautović, Rolando Pušnik, Momir Rnić, Veselin Vuković, Zlatan Saračević, Jovica Elezović, Časlav Grubić, Jasmin Mrkonja, Zlatko Portner, Veselin Vujović, Jovica Cvetković, Jožef Holpert, Dragan Mladenović, Muhamed Memić, Mile Isaković.

"Plavi" su posle svog najblistavijeg momenta osvojili bronzu na OI u Seulu 1988. i morali da se zadovolje četvrtim mestom na narednom SP 1990. održanom u Čehoslovačkoj.

Usledio je rat i raspad države, što se iz sportske perspektive najlošije odrazilo na naše rukometaše i, naročito, fudbalere, od kojih smo već navikli, pa možda i oguglali, na razočaranja.

Od povratka srpskog rukometa na međunarodnu scenu osvojili smo tek dve bronzane medalje na svetskim prevenstvima, koja se sada igraju na dve godine, i dve medalje na EP i to u razmaku od 16 godina, bronzu u Španiji 1996. i srebro u Beogradu 2012, koje nas je izgleda navelo da poverujemo da smo ponovo postali sila, da bismo se gorko razočarali na Igrama u Londonu i nedavno završenom SP u Španiji.

(A. Č.)