Moćni čuvar Kotora: U Nacionalnom parku Lovćen raste trećina lekovitog bilja cele Crne Gore

U zaleđu Kotora, Lovćen je svojevrsna prirodna granica između kontinentalnog i morskog dela zemlje

Još pre nego što je 1952. godine proglašen Nacionalnim parkom, Lovćen, planina koja je deo Dinarskih Alpa, imala je vrlo značajnu ulogu i u istorijskom i u kulturnom pogledu.

Preporučujemo

U zaleđu Kotora, Lovćen je svojevrsna prirodna granica između kontinentalnog i morskog dela zemlje. Samim tim su na području ove planine prisutne i kontinentalna i mediteranska klima. Upravo zato se na površini od 6.220 hektara, koliko zauzima ovaj crnogorski nacionalni park mogu uočiti brojne endemske biljne i životinjske vrste.

Lovćen je svima dobro poznat i po mauzoleju Petra Drugog Petrovića Njegoša, čije se rodno selo nalazi na ovoj planini.

Istorija Lovćena je istorija zemlje

Slobodno se može reći da je crnogorska istorija u velikoj meri vezana upravo za Lovćen. Zato se često pominje i kao „sveti oltar“, najpre zato što su u lovćenskom selu Njegoši rođeni mnogi ljudi koji su ostavili značajan trag u istoriji Crne Gore. Svakako su Petar Drugi Petrović Njegoš, autor „Gorskog vijenca“ i poslednji crnogorski vladar, kralj Nikola Prvi Petrović, među njima najpoznatiji.

Upravo je vladika Rade na Cetinju, gradu koji je najbliži Nacionalnom parku Lovćen, podigao crkvu. Posvetio ju je Svetom Petru Cetinjskom, odnosno svom ujaku, Petru Prvom.

Mauzolej u Nacionalnom parku Lovćen

Još za života je vladika Rade, odnosno Petar Drugi Petrović Njegoš doneo odluku na kom mestu će njegovi zemni ostaci da počivaju. Na Jezerskom vrhu, danas u okviru Nacionalnog parka Lovćen, izgradio je omanju kapelu za tu namenu.

Međutim, nakon završetka Prvog svetskog rata, u velikoj tajnosti su posmrtni ostaci Petra Drugog Petrovića Njegoša preneti u Cetinjski manastir, budući da je kapelica na Lovćenu bila porušena.

U vreme vladavine kralja Aleksandra, u prvoj polovini 20. veka, kapela na Lovćenu bila je obnovljena. Oko pet decenija docnije, komunistička vlast u zemlji donosi odluku da hrvatskom vajaru Ivanu Meštroviću poveri izgradnju mauzoleja. Iako su se mnogi bunili protiv odluke o gradnji monumentalne građevine, na mestu nekadašnje skromne kapele, pravdajući se time da vladika Rade sigurno ne bi želeo da u takvoj jednoj građevini počivaju njegovi zemni ostaci, izgrađen je današnji mauzolej.

Oko 13 kilometara deli mauzolej i Cetinje, s tim što treba imati na umu da se do njega teže može stići tokom zimskih meseci, uzevši u obzir da se na Lovćenu često sneg zadržava do maja meseca.

Lepote Crne planine

Smatra se da je upravo Lovćen, koji se često naziva i Crna planina, zaslužan za naziv zemlje. Jezerski vrh i Štirovnik su najviši vrhovi ove planine i nalaze se na oko 1.700 metara nadmorske visine.

Čak trećina biljnih vrsta cele zemlje obitava na Lovćenu, što predstavlja posebnu zanimljivost. Najčešće se sreću hrast, bukva i bora, ali i bukva, jasen i crni grab, te srebrna lipa i druge biljne vrste. Čak oko 200 vrsta pečuraka, koje su zvanično registrovane, uspevaju na području Nacionalnog parka Lovćen.

Osim lisica, vukova i zečeva, na području ovog nacionalnog parka žive i medvedi, kraški miševi i veverice, zatim krtice, belogrudi ježevi i druge životinjske vrste.

Izvorište Ivanova korita je pod posebnom zaštitom države, uzevši u obzir da se radi o potpuno autentičnom mestu, koje čuva izgled kakvo je imalo i pre dva veka.

Osim uživanja u prirodnim lepotama, kojih definitivno na Lovćenu ne manjka, ljubitelji avantura mogu uživati i u blizini Ivanovih korita. Tu postoji prostor površine oko dva hektara, na kome su dostupne staze za različite aktivnosti. Posetiocima avanturističkog parka su na raspolaganju sve propisane mere zaštite, a uživanje u adrenalinskim aktivnostima je zagarantovano.

(Telegraf.rs)