Ako pronađete viline pare, celog života će vas pratiti sreća: Legenda o Baru koja živi vekovima

Barska rivijera je mesto na kom se susreću tri religije

Obale Jadranskog mora i Skadarskog jezera, planina Rumija, vinogradi, hiljadugodišnji maslinjaci, kestenova šuma, stari gradovi i utvrđenja, luksuzni hoteli, marine, krstarenje i kanjoning, pravoslavne i katoličke crkve i džamije, tri kulture, tradicionalna hrana i vino susreću se u jednom mestu - crnogorskoj opštini Bar, piše Tanjug.

Preporučujemo

Srbima su uglavnom dobro poznate plaže u Čanju, Sutomoru, Dobrim Vodama, Utjehi, pa i gradska plaža u Baru, ali Bar je mnogo više od toga, jer turistima nudi i aktivan odmor kroz planinarenje i kanjoning, ali i lekcije iz istorije od Vizantije do Otomanske imperije, zanimljivosti o crnogorskom Alkatrazu, a nije reč o Mamuli, pa čak i lekcije o pravljenju i upotrebi maslinovog ulja.

Iako su mnogi letovali na nekoj od plaža na Barskoj rivijeri, malo je onih koji su krstarili Skadarskim jezerom, gde su mogli videti i čuti priču o crnogorskom Alkatrazu koji se nalazi na ostrvu Grmožur usred Skadarskog jezera.

Najveće jezero na Balkanu, Skadarsko jezero, pored toga što je dom za više od 280 vrsta ptica i 50 vrsta riba, čuva i jednu zanimljivu priču o Grmožuru, turskom utvrđenju iz 18. veka, koji je u doba kralja Nikole postalo kaznena ustanova.

Turistički vodiči na Skadarskom jezeru ispričaće vam da o tom zatvoru postoje različita kazivanja; prema jednom, da su se u njemu nalazili zatvorenici neplivači, a po drugom da su tu bili zatvorenici politički neistomišljenici.

Ono što je sigurno, jeste da je na tom ostrvu zatvor bio bez čuvara, jer nije bilo načina da neko pobegne, međutim, jedna legenda kaže da se jedan od zatvorenika dosetio da razbije vrata i od njih napravi splav kojim je došao do obale.

Danas je nekadašnje utvrđene i zatvor glavno stanište ptica različitih vrsta, uglavnom pelikana, i jedna od zanimljivosti Skadarskog jezera.

Skadarsko jezero pripada Crnoj Gori i Albaniji, crnogorska strana je 1983. godine proglašena za nacionalni park, dok je 1996. godine uvrštena i u Ramsersku listu močvarnih predela od međunarodnog značaja.

U zaštićenim uvalama na Skadarskom jezeru skrivaju se ribarska naselja, a u pojedinim i mesto za odmor uz priganice, vino i kupanje na plaži.

Uz more i jezero, Bar ima i planinu Rumiju koju zovu i Svetom planinom, jer je planina od velikog verskog značaja, posebno zbog svetog Jovana Vladimira, kome se podjednako mole i hrišćani i muslimani.

Te planine su oduvek smatrane i staništem mitskih stvorenja, a jedna legenda govori o skrivenoj pećini nastanjenoj vilama koje su savetovale, tešile i pomagale svima kojima je pomoć bila potrebna, samo nisu želele da ih ljudsko oko ikada vidi.

Ipak, jedna grupa seljaka je jednom u ranu zoru videla vile i one su, uvređene, odlučile da napuste pećinu, ali u želji da ne budu zaboravljene na odlasku su za sobom bacile “viline pare”.

Veruje se da “viline pare” donose sreću onime ko ih pronađe, a uz malo truda, one se i danas mogu naći na padinama Sutromana.

Zbog toga planina Rumija može biti zanimljiva pešačka tura.

Interesantno je i da je opština Bar “vlasnik” najstarije masline u Evropi koja se nalazi u blizini Starog Bara, a naučno je dokazano da je to stablo staro više od 2.240 godina.

Ono je zakonom zaštićeno kulturno dobro, a postoji verovanje da ukoliko tri puta u krug obiđete maslinu bićete zdravi, srećni i voljeni.

Pored najstarije masline, na teritoriji Bara nalaze se i masline koje su stare više od hiljadu godina, a najviše je onih starijih od 300 godina, koje i danas daju dobre polodove za pravljenje maslinovog ulja.

Turistička šetnja po barskim maslinjacima može biti pravi beg od letnje žege, a pored toga turisti od predstavnika Društva maslinara Bar mogu dobiti kratke lekcije o pravljenju maslinovog ulja, njegovom korišćenju u hrani, ali i da nauče, uz degustaciju, kako da prepoznaju pravo maslinovo ulje.

Mesto koje se tokom posete Bara nikako ne sme propustiti jeste Stari Bar koji je danas muzej pod vedrim nebom, a nekada utvrđeni grad.

Podignut je na strmoj litici u podnožnju planine Rumije, vekovima je bio administrativni centar iz kojeg se vladalo okolnim zemljama.

Tokom dva milenijuma ovde su se smenjivale vlasti Vizantije, srednjovekvone srpske države, Venecije i Otomanske imperije, a tek sa prolaskom ratne opasnosti Stari Bar je izgubio značaj, napušten je i preseljen uz obalu mora, gde se danas nalazi novi Bar.

Kaldrma koja vodi do tvrđave u Starom Baru “načičkana” je prodavnicama sa suvenirima, ali i restoranima i tavernama koje nude gastronomske specijalitete.

U novom Baru nalazi se gradska plaža, poznata barska luka, promenada, kafići i restorani, a pored same promenade smešten je i Dvorac kralja Nikole koji je čuvar pronađenih ostataka iz Starog Bara, crnogorske narodne nošnje i nakita starog više od 200 godina, kao i mašine koja se pre nekoliko vekova koristila za pravljenje maslinovog ulja.

Bar kao mesto susreta mora, jezera i planine, isto tako je i mesto susreta tri religije, tako da se na njegovoj teritoriji nalaze dve crkve, pravoslavna i katolička, posvećene Svetom Nikoli i Džamija Omerbašica.

Pored toga, Bar se ponosi i sa tri nova verska objekta - pravoslavnim hramom Svetog Jovana Vladimira, katoličkom konkatedralom Svetog Petra Apostola i džamijom Selimijom.

O hrani i piću se ne piše, to se degustira, a sigurno je da tradicionalna kuhinja i vina iz Crmnice, poznati crmnički vranac, bude sva čula, naročito ona koja smo testirali u poslednjih godinu dana na korona virus.

(Telegraf.rs)