Replika Bogorodičine ikone sa Atosa nalazi se u manastiru Mesić: Vernici svedoče brojnim čudima

Nekoliko puta rušen do temelja i obnavljan, manastir Mesić jedan je od najstarijih crkveno kulturno-istorijskih spomenika u zemlji

Potok Mesić, koji izvire u šumi, ispod takozvanog crnog vrha, u blizini Vršca zaslužan je za naziv manastira jednog od manastira Srpske pravoslavne crkve.

Preporučujemo

Sve do 1952. godine manastir Mesić je bio muški manastir. Te godine postaje ženski, što ostaje do današnjih dana.

Osnivanje manastira Mesić

Prema zvaničnim podacima, manastir je osnovan tokom 15. veka. Ipak, o nastanku manastira postoje dva predanja, koja ga datiraju u 11, odnosno u 13. vek.

Starije predanje veli da je sagrađen još 1033. godine i da su za to bili zaslužni učenici Svetih Ćirila i Metodija.

Postoji još jedno predanje o nastanku ove svetinje. Prema njemu, za gradnju manastira Mesić zaslužan je sveštenomonah Arsenije Bogdanović. Njega je još 1225. godine lično Rastko Nemanjić, tada monah Sava, poslao sa Svete Gore, kako bi bio na čelu ovog manastira kao iguman.

Tokom kasnijih istraživanja, došlo se do zaključka da je ipak starije predanje o osnivanju verovatnije. Vođeni tom pretpostavkom, stručnjaci su zaključili da su manastir Mesić osnovali sledbenici Ćirila i Metodija, a da je sveštenomonah Arsenije obnovio ovu svetinju dva veka kasnije.

Krajem 15. veka, manastir obnavljaju sveti despot Jovan Branković i njegova majka Angelina. O tome, pored ostalog, svedoči i treći sloj fresaka koji je otkriven tokom istraživanja.

Nažalost veći deo fresaka je uništen - prvi put nakon paljenja manastira od turskih okupatora, a potom i krajem 18. veka, prilikom izgradnje zvonika.

Replika Bogorodičine ikone „Dostojno jest“ iz Kareje na Svetoj Gori nalazi se u ovom banatskom manastiru i izrađena je 1803. godine. Iako se ne zna ni ko je autor, ni ko ju je doneo u manastir Mesić, postoje svedočenja o brojnim čudima koja se vezuju za ovu ikonu.

Stradanje i obnova

Nakon što su turski vojnici ušli u Banat, 1522. godine, osim što su opljačkali i zapalili manastir Mesić, oni su svoj bes iskalili i na monasima. Mlađi su bili odvedeni u ropstvo, a stariji monasi su ubijeni.

Manastir je ponovo stradao kada su turske snage proterane sa područja Banata početkom 18. veka. Potpuno isto se dogodilo sa monasima kao i prilikom dolaska turskih vojnika. Stariji monasi bivaju ubijeni, a mlađi odvedeni u ropstvo.

Prva značajnija obnova manstira se zbila nedugo nakon sklapanja Mira u Požarevcu, 1718. godine. Tada je na čelu manastira bio jeromonah Mojsije Stefanović, koji je tu došao iz manastira Krušedol. Zahvaljujući njegovom angažovanju, ruska carica Jelisaveta Petrovna se pisanom gramatom obavezala da će slati godišnju pomoć ovom manastiru. Budući da je lično išao da zatraži pomoć od ruske carice, tom prilikom je jeromonah Mojsije doneo i značajne ikone, knjige i ostale relikvije iz carske Rusije.

Pored toga što je manastir opljačkan, on je i spaljen i praktično opustošen tokom Austrijsko-turskog rata 1738. godine. Srećom, ubrzo je obnovljen, zahvaljujući ponovnom angažovanju jeromonaha Mojsija, koji je bio tadašnji iguman.

Tada su zografi, koji su bili specijalizovani za vizantijsko fresko slikarstvo, bili angažovani za oslikavanje manastira Mesić.

Krajem veka, nemački arhitekta Bloberger izrađuje nacrt za obnovu ove Svetinje i uvodi značajne barokne elemente, što je narušilo karakteristike Raške škole srpske arhitekture, po kojoj je manastir ranije bio prepoznatljiv. Tom prilikom i ranije freske bivaju prekrivene sa dva sloja maltera, a zamenjuju ih freske izrađene u baroknom stilu.

Kasnije je manastir obnovljen još nekoliko puta.

Od 1946. godine se nalazi pod zaštitom države, kao jedan od najstarijih crkveno kulturno-istorijskih spomenika u zemlji.

(Telegraf.rs)