Podno planine Gučevo i Koviljkinog grada ugnezdilo se lečilište: Upoznajte Banju Koviljaču

Ranije zvana Smrdan banja ili bara, ova srpska banja je naročito cenjena kod ljudi koji pate od oboljenja koštano-zglobnog sistema, mada pomaže i kod mnogih drugih oboljenja

Baš uz magistralni put koji spaja Loznicu i Zvornik, u podnožju planine Gučevo, na 128 metara nadmorske visine smestilo se jedno banjsko lečilište.

Preporučujemo

Priroda Podrinja, u kome se nalazi i Banja Koviljača se može pohvaliti Sokolskim planinama, te Cerom i Gučevom, kao i planinom Boranja. Posebnu čar ovom području daje reka Drina.

Lečilište na ostacima rimskog naselja

Prema dostupnim podacima, u antička vremena se na području današnje Banje Koviljače nalazio Genzis, rimsko naselje.

Kasnije, tokom srednjeg veka, kada je postojao i čuveni Koviljkin grad, čiji se ostaci danas uočavaju iznad ove banje, ljudi su već uveliko znali za lekovitost termomineralnih izvora Banje Koviljače, a u prvoj polovini 16. veka se pominje seosko naselje na tom području.

Iako se smatra da su mnogi obilato koristili i lekovitu vodu, ali i blato u ovoj banji, prvi pisani trag o izgradnji kupatila za lečenje žena datira iz 1720. godine.

Budući da je postojao i izvor sumporne vode, a zbog njenog specifičnog, da ne kažemo neprijatnog mirisa, ljudi su je prozvali Smrdan banja ili bara.

Otkriće lekovitosti banjskog blata se pripisuje jednom konju. Naime, prema predanju, konj u jednom karavanu je bio povređen, pa su ga ostavili baš blizu Smrdan bare da umre. Životinja se valjala u tom blatu i izlečila. Vraćajući se nazad, ljudi u karavanu su to primetili i zahvaljujući tom događaju je i otkriveno da je blato lekovito.

Druga legenda je vezana za sestre Vidu i Koviljku, koje su bile izuzetno bogate. Sa novcem koji su dobile u nasledstvo, Koviljka je izgradila grad na planini Gučevo. Kad je iz Koviljkinog grada krenula do izvora u Smrdan banji i tamo se napila vode, odmah posle nje su i ostali počeli da čine to isto. U spomen na ženu koja je otkrila izvore lekovite vode, banja i bi nazvana.

Zvanično je prvi smeštajni objekat u Banji Koviljači izgrađen 1858. godine. Bila je to namenska građevina, u kojoj se nalazilo 10 soba za smeštaj posetilaca.

Od tada i počinje njena istorija kao lečilišta.

U doba vladavine srpskog kneza Mihaila Obrenovića, 1867. godine, Banja Koviljača biva i zvanično stavljena pod zaštitu.

Od trenutka kada je donet Zakon o ustupanju Banje Koviljače narodu okruga podrinjskog u eksploataciju, a što se zbilo 1. avgusta 1898. godine, i zvanično počinje njen značajniji razvoj kao lečilišta.

Banja Koviljača danas

Jedan od simbola ovog lečilišta je definitivno park, koji zauzima površinu od 40 hektara. U njemu se nalazi čak više od 80 vrsta drveća, kao i očuvano kupatilo kralja Petra Prvog Karađorđevića, ali i vile koje su tu izgrađene još pre rata.

U banji se nalazi i Specijalna bolnica za rehabilitaciju „Banja Koviljača“, u kojoj se leče pacijenti od osteoporoze, mišićnih i reumatskih oboljenja.

Vode ove banje pomažu i kod pojedinih kožnih i ginekoloških oboljenja, kao i kod lezija perifernih nerava i lakših oštećenja centralnog nervnog sistema.

Boravak u ovoj banji pogoduje i ljudima koji se leče od steriliteta, kao i onima koji pate od limfedema i diskus hernije, ali i pacijentima kod kojih su ustanovljena posttraumatska stanja kičmenog stuba, te donjih i gornjih ekstremiteta.

(Telegraf.rs)