Preminuo književnik Stevan Tontić

Bio je isključen iz članstva Udruženja književnika BiH nakon što je odbio da služi u bosansko-muslimanskoj armiji

Član i predsednik Skupštine Srpskog književnog društva, književnik Stevan Tontić, preminuo je u 76. godini. Rođen je 1946, a osnovnu školu završio je u Lušci Palanci, srednju u Sanskom Mostu i Prijedoru, studije filozofije sa sociologijom u Sarajevu. Bio je aktivan u studentskim protestima 1968, a početkom 1969. godine postao je glavni urednik studentskog lista "Naši dani", prenosi RTS.

Prvu zbirku poezije objavljuje 1970, nagrađenu saveznom nagradom lista "Mladost" za najbolju prvu knjigu. Zapošljava se u kulturnoj redakciji Televizije Sarajevo, a obavlja i dužnost sekretara Udruženja književnika BiH.

Preporučujemo

Polovinom sedamdesetih počinje da radi kao urednik za književnost u izdavačkoj kući „Svjetlost", u kojoj kasnije uređuje i časopis „Život". Godine 1984. daje ostavku na urednički posao zbog neslaganja s tretmanom nekih srpskih pisaca u velikoj ediciji književnosti narodâ BiH. Posle tri godine vraća se u izdavačku kuću sa novim rukovodstvom.

Krajem osamdesetih i početkom devedesetih Tontić istupa protiv srljanja u građanski rat. Piše pesme o ratnim strahotama, objavljene u zbirci Sarajevski rukopis.

Odbio je da služi u bosansko-muslimanskoj armiji. Isključen je iz članstva Udruženja književnika BiH.

Godine 1993, odlazi u Berlin, gde će kao izbeglica bez zaposlenja ostati blizu devet godina. Prvu značajnu podršku dala mu je fondacija nobelovca Hajnriha Bela.

U berlinskom nedeljniku Freitag, protivno većini medija, piše o vrednosti dela Pravda za Srbiju Petera Handkea. Učestvuje na književnim susretima u Poljskoj, Austriji, Francuskoj, Italiji, Španiji, Rusiji, Srbiji, Makedoniji, Jermeniji, Češkoj, Rumuniji, Bugarskoj. Prevođen na veliki broj jezika.

Godine 2014. se nastanio u Novom Sadu, piše poeziju, prozu, eseje, kritiku i prevodi s nemačkog jezika. Sastavio je nekoliko antologija, među njima i Moderno srpsko pjesništvo (1991), s obuhvatom srpskih pesnika 20. veka iz Jugoslavije i dijaspore. Priredio je izdanja većeg broja pisaca. Bio je tri godine član NIN-ovog žirija kritike za roman godine., član Srpskog i Nemačkog PEN-centra, Udruženja književnika Srbije, Srpskog književnog društva i Udruženja književnih prevodilaca Srbije.

Nosilac je najuglednijih nagrada u Srbiji i BiH i u Nemačkoj. Među njima su Šestoaprilska nagrada grada Sarajeva za knjigu Prag, 1987, Zmajeva nagrada Matice srpske za knjigu Sarajevski rukopis, 1994, Nagrada „Horst Binek" Bavarske akademije lepih umetnosti, 2000, Nagrada grada Hajdelberga „Književnost u egzilu" (Literatur im Exil), 2001, Češka književna nagrada s medaljom Jozefa Liboslava Ziglera, 2006, Kočićeva nagrada grada Banje Luke, 2009, Antićeva nagrada grada Novog Sada, 2010, Nagrada Balkanskog pesničkog festivala u Braili, Rumunija, 2013, Nagrada „Brankovog kola" za celokupno pesničko delo, 2017, Nagrada „Kočićevo pero", 2018, Disova nagrada, 2021.

Imao je brojna izdanja na stranim jezicima (francuski, nemački, rumunsko...), a iza sebe je ostavio i zavidan prevodilački rad.

(Telegraf.rs)