Po majci je bio Nemac, po ocu Italijan, a njegovim delima danas se ponose i Hrvatska, i Srbija
Bio je jedan od najznačajnijih ekspresionista sa ovih prostora
Slikar Ignjat Job, jedan od najznačajnijih jugoslovenskih ekspresionista, rođen je 28. aprila 1895. godine u Dubrovniku. Po majci poreklom iz Nemačke, po ocu iz Italije, bio je kosmopolita katoličke, a zatim pravoslavne veroispovesti.
Preporučujemo
Hauserova magija u praznoj pulskoj Areni: Čuveni muzičar priredio spektakl za ceo svet
Prvi put u istoriji - Globalni filmski festival "Svi zajedno"
Bio je član beogradske umetničke grupe Oblik. Boravio je i stvarao u Zagrebu, Rimu, Napulju, Kapriju, Beogradu, Kulini, Supetru na Braču, Splitu, Lumbardi i Komiži.
Kada su dr Miodragu Kolariću zagrebački kritičari zamerili što je radove Ignjata Joba uvrstio u Pola veka srpskog slikarstva, sa podnaslovom Slikarstvo beogradskog središta, u okviru Pola vijeka jugoslavenskog slikarstva 1900—1950, prikazanog u Modernoj galeriji u Zagrebu i Narodnom muzeju u Beogradu (1953), oglasio se dr Nikola Job, sudija zagrebačkog Okružnog suda.
On je objasnio da naš stručnjak uopšte nije pogrešio, jer ne samo da stvaralaštvo njegovog brata jeste u beogradskom središtu i obogaćuje srpsko slikarstvo, nego se i sam Ignjat smatrao Srbinom, kao i njihov otac, jedan od vođa Srpske stranke u Dubrovniku, kojoj su pristupili i drugi članovi porodice Job. U poštovanje tradicije uverava i tragična činjenica da je njihov stariji brat slikar Cvijetan, Ignjatov uzor, poginuo kao dobrovoljac srpske vojske u Prvom svetskom ratu.
Ipak, njegovom umetnošću s pravom se ponose i Hrvatska, i Srbija.
Ignjata Joba za srpsku umetnost vezuje i boravak u Srbiji, zatim redovno učešće na prestižnim smotrama u Beogradu i posle povratka u Hrvatsku. Nije nebitno ni to što je prve slikarske pouke dobio od Marka Murata, jednog od osnivača Društva srpskih umetnika Lada (1904), kojem se srbovonje u Dubrovniku ne prašta kod mnogih.
Da bi se oženio Viktorijom Oršić, poreklom iz Rumunije, prešao je u pravoslavlje 1919. godine. Sa drugom suprugom Živkom Cvetković, studentkinjom filozofije, organizatorom levičarskog pokreta na Beogradskom univerzitetu i ubrzo učiteljicom, venčao se, 1923, u crkvi sv. Save u Beogradu. Rano preminulom i neprežaljenom sinu dao je ime svog kuma Rastka Petrovića, književnika i likovnog kritičara.
Njegova dela (kojih ima oko 250) uključivana su u antologijske preglede srpske, hrvatske i jugoslovenske umetnosti, a najznačajnija čuvaju i naš Narodni muzej, Muzej savremene umetnosti u Beogradu i Spomen-zbirka Pavla Beljanskog u Novom Sadu.
Umro je u Zagrebu u 41. godini.
(Telegraf.rs)