Danas svi automobili imaju ekrane, ali ga je samo jedan imao još davne 1986. godine

BMW je 2002. kupcima ponudio iDrive i time započeo eru infotejnment sistema u kolima, ali je prvi automobilski ekran na dodir ipak nastao 16 godina ranije na američkom kontinentu

Ekrani u automobilima danas su obična stvar. Skoro da nema novijeg modela koji na vrhu centralne konzole nema mutifunkcionalni displej infotejnment sistema, sa koga se prati navigacija, upravlja audio sistemom, klimom, prate parametri vožnje, gleda prikaz parkirnih kamera.

U obliku u kojem ih danas poznajemo, počeli su da se pojavljaju početkom dvehiljaditih, kao dodatna oprema u najluksuznijim automobilima visoke klase. BMW je 2002. u modelima Serije 7 kupcima ponudio iDrive sistem. Bio je to ekran dijagonale 8,8 inča, čijim se funkcijama upravljalo velikim rotirajućim kontrolerom smeštenim prednjem delu naslona za ruke, između prednjih sedišta.

Preporučujemo

iDrive je, kroz modernizacije i nove verzije, preživeo do danas, pa se može naći i u najnovijim elektirčnim modelima bavarske fabrike. A uskoro su slični sistemi usledili i kod drugih proizvođača. Razvoj i unepređenje tehnologije ekrana na dodir učinio ih je jeftinijim i prisupačnijim, i spustio u niže klase.

Nije, međutim, BMW bio taj koji je izmislio ekran sa elektronskim komandama, putem koga se sa jednog mesta upravlja brojnim sistemima automobila i kontroliše njihov rad. Niti se on pojavio 2002. godine, već mnogo ranije - 1986.

Te godine, američki Buick je, u sedmoj generaciji svog luksuznog kupea dvoseda Riviera, predstavio "Grafički kontrolni centar" (engl. Graphic Control Center - GCC), mali ekran (dimenzija 7,6 x 10,2 centimetra) sa zelenim slovima i znakovima na crnom ekranu, sa koga se upravljalo najvažnijim funkcijama vozila (kako to izgleda možete videti u snimcima u tekstu).

Mali kompjuter je imao memoriju u koju je moglo da stane 32.000 reči. Sa njegovog ekirana se upravljalo klima uređajem, a kada je bilo uključno jače duvanje ventilator na ekranu bi se brže okretao. Tu su bile i komande radio aparata, kao i one za podešavanja zvučnika.

Oni koji su imali prilike da ga koriste, kažu da je ovaj ekran imao mnogo bolju brzinu odziva na pritisak nego mnogi današnji ekrani na dodir, a osim u Rivieru, GCC je ugrađivan i u model Buick Reatta.

I pored toga što je bio mnogo ispred svog vremena i što je predstavljao istinski inovativno rešenje, "Grafički kontrolni centar" nije naišao na neki poseban prijem kod kupaca. Zbog toga je Buick 1990. godine prestao da ga ugrađuje u svoje modele.

(Telegraf.rs)