VELIKA MRLJA U ISTORIJI SRBIJE: Dan kad je ubijen otac nacije - vožd Karađorđe! (VIDEO)

Na današnji dan, pre 197 godina, ubijen je u Radovanjskom lugu kod Velike Plane srpski vožd Đorđe Petrović - Karađorđe, a taj zločin sigurno je najveća mrlja u istoriji Srbije!

Preporučujemo

Vožda i njegovog pisara Nauma Kanara u kolibi Dragića Vojkića ubio je Nikola Novaković, po naređenju Karađorđevog kuma Vujice Vulićevića. Vujica je za ovo zlodelo naređenje dobio lično od kneza Miloša Obrenovića.

Novaković je mrtvom voždu sekirom odsekao glavu, skinuo mu odelo na kojem je bio i orden koji je Karađorđe dobio od ruskog cara i sve to, s bisagama u kojima je bilo 4.000 dukata, predao Vujici Vulićeviću koji je to odneo Pavlu Lisoviću, odanom Miloševom čoveku koji je čekao u Palanci.

Već sutradan, Karađorđeva glava stigla je u Beograd u jednoj zobnici, a njegovo obezglavljeno telo sahranjeno je na udaljenost od oko 100 koraka od mesta gde je ubijen.

Prema istraživanjima Milivoja Gavrilovića, koji je živeo između dva svetska rata i koji je uspeo da gotovo do detalja rekonstruše Karađorđevo ubistvo, Miloš se silno obradovao pošiljci iz Radovanjskog luga.

U njegovom konaku koji se nalazio preko puta Saborne crkve, na belom tanjiru je stajala oprana glava njegovog kuma, vožda Karađorđa. Tanjir s Karađorđevom glavom je stajao na visokom tronošcu, ispred njega bilo je upaljeno kandilo, a Miloš je noć proveo u molitvama na kolenima stalno ponavljajući:

"Oprosti, kume Đorđe! Oprosti, gospodaru!"

Sutradan, Miloš je Karađorđevu glavu poslao beogradskom veziru, čemu su se beogradski Turci silno obradovali. Nakon što su Turci prepoznali glavu Karađorđa, vratili su je Milošu koji je istog dana našao jednog kasapina koji je, po Miloševom naređenju, u podrumu kuhinje konaka odrao voždovu glavu i pri tom je stalno ridao i drhtao.

Iako ime tog kasapina nije poznato, njegovi savremenici su tvrdili da ga je nakon toga uhvatila groznica od koje je posle nekoliko dana i umro.

Nakon što je odrana koža s Karađorđeve glave, Miloš je kožu poslalo nekom Peri ćurčiji da je usoli i ispuni pamukom i slamom, što je ovaj i uradio, a kad je sve to završeno, beogradski vezir je Karađorđevu glavu poslao u Carigrad.

Nakon završenog posla taj Pera ćurčija je u tajnosti, u toku noći, uz uobičajeni verski obred sahranio Karađorđevu lobanju kraj beogradske Saborne crkve. Za usluge dranja kože s glave svog kuma Karađorđa, soljenja i ispunjavanja pamukom i slamom, kako je zapisano u tefterima iz tog doba, Miloš je iz narodne kase platio 35 groša.

Karađorđeva glava je poslata u Carigrad i istaknuta na bedemu pred sarajem s natpisom: "Glava čuvenog harambaše srpskih hajduka zvanog Karađorđe".

Karađorđevu glavu je s bedema ukrao neki Grk čije je ime nepoznato i odneo je u Atinu gde je dugo bila čuvana u nekom muzeju, ali je nepoznato šta se dalje dogodilo s Karađorđevom glavom.

Voždovo telo je, po želji kneginje Ljubice, Miloševe žene koja mu nikada nije oprostila ubistvo kuma, 1819. iskopano i preneseno u Topolu, u crkvu Sv. Bogorodice koju je Karađorđe sagradio kao svoju zadužbinu.

S proleća 1820. godine knjaz Miloš je, valjda progonjen onim što je uradio, naredio da se Karađorđeva lobanja iskopa i da se sastavi s telom, što je i urađeno nakon prenošenja njegovog tela u crkvu Sv. Đorđa na Oplencu, gde se i danas nalazi.

(D. Z.)